bak yazıyorum sessizliğimi
kalemin kağıda hasret kaldığı gibi
bugünde silmedim gözyaşlarımı
ağladım durdum sessiz sessiz.
kuytu bir köşede yalnızdım
sensiz doğdu bugün yine güneş
hiç afetmedim kendimi
bir çocuk gibi hep düşledim yarınları
bugün bir başkaydı sanki gökyüzünün maviliği
sessizliğe bürünmüş gibiydi
kurduğum düşler hiç barışık değil aynalarla
yansıyordu içimdeki duygular
sessiz duran duvarlara.
öyle hasret kaldım ki sana sıkıca sarılıp koklamaya
üşüyordu bedenim sarılmak istedim sensiz doğan güneşe
bulutların gölgesinde sakladı kendini
bıraktı beni yalnızlığımla
şimdi senden uzaklardayım
ağlayıp durdum sessiz sessiz...
Hüseyin YANMAZ
11/10/2012
Kayıt Tarihi : 21.10.2012 16:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!