Şehir yine ağır, gülle gibi ayaklarıma zincirlenmiş,
Caddeler erimiş, sokaklar kırılmış, insanlar kirlenmiş.
Güneş gözlüklerimi çıkarsamda değişmiyor dünya,
Renkler terk etmiş binaları, her yer kararmış.
Köprülerin canı sıkkın kalabalıktan, hava homurdanıyor.
Nabzım yavaşlamış, damarımdaki kan demir kokuyor.
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Çok iyi gerçekten çok iyi
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta