BUGÜN İSTiŞAREDEYDİK KENDİMLE

Bugün istişaredeydik kendimle
Oturduk karşılıklı şöyle
Bir sade kahve içtik birlikte
Konuştuk, dertleştik dünden bugüne
Bazen gülümsedik
Bazen kahkahalarla güldük sessizce
Ama hiç ağlamadık nedense
En büyük teselli buydu işte
Demekki hayat, kötü davranmamış bize
Belki eksik bırakmış bir şeylerde
Ama, vermemiş acı ve çile

Dünden bugüne böylede
Ne olacaktı gelecekte
Sözün bittiği yerdi bu işte
İkimizde sustuk önce
Sanırım yalnızlık, müebbetti bizde
Ömrümüz ne kadar bilmesek de
Kimbilir hangi huzur evinde
Göçüp gidecektik ebediyete

Karamsarlık sardı birden bire
Söz verdik, bir dahaki istişarede
Farklı bakacaktık geleceğe

23.12.2011

Nalan Uzer
Kayıt Tarihi : 23.12.2011 23:19:00