Bugün de Umutlarımdan Vuruldum Anne,

Bugün de umutlarımdan vuruldum anne,
Kimseler yok yanı başımda.
Bir matem havası eşliğinde,
Yürüyorum yağmurun altında.
Uçsuz bucaksız sokaklarda bir ben varım.
Bir de zulamda sakladığım,
Nazlı yarin gölgesi.
Dilimde bir hasret türküsü.
Gurbetten sılaya uzanıp giden.
Sokak lambalarının altında,
Büyüdükçe büyüyen.

Kırık, dökük, düşlerim ve gülüşlerim.
Bilmem ki bu kaçıncı ölüşlerim.
Katlime ferman verilmiş.
Cellatlarım oturmuş pusuda bekler.
Uykularım çalınmış ezelden.
Çıkıp gelse ya ötelerden bir el tez elden.

Puslu bir akşam üstünün soğuk rüzgarı,
Bir mengene gibi sıkıyor canımı.
Soğuk esen rüzgar donduruyor kanımı.
Bitlis tütünümü sarıp yakıyorum.
Gözlerimi bir mıh gibi ufuklara çakıyorum.
Yere düşen cigaramın ateşi değil anne,
Yüreğimin yangının ateşidir.

Omuzumda coğrafyamın kaderi,
Yürüyorum emin adımlarla.
Bir küheylan gibi asi başım.
Haine, kalleşe eğilmek bilmez.
Yüce dağların karı gibiyim.
Beyaz saf ve temiz.
Nakış nakış iyilik dokurum.
Dört kitabın manasını okurum.
Bir menekşe kokusunda,
Bırakmışım hasretimi.
Demlik demlik hasret içmişim.
Vuslata ramak kala,
Vuslatıma kefen biçmişim.

Emek ve alınteri ile yoğrulmuş hayatım.
Hep tek başına koşmuş rahvan atım.
Aşkın da ucundan tutmusum icabında.
İlle de hüzünlü bir eylül akşamında.
Öylesine basit değil usta işi.
Mecnunun Leyla'ya aşkı kıvamında.
Menekşe kokusundan,
Hasretimi alıp sökmüşüm.
Bir menekşe gibi,
Sessiz sedasız ölmüşüm.