Bu Ne Devrandır Şiiri - Yunus Öndoğan

Ne büyüğe saygı kaldı.
Ne küçüğe merhamet.
Yiğitliğin yerini itlik aldı.
Serserilik oldu maharet.

Efendilik para etmiyor.
Yok ise cebinde paran.
Mangal gibi yürek yetmiyor.
Yok ise yalakalık ile aran.

Ayaklar baş olmuş.
Başlar ise ayak.
İlim utancından solmuş.
Cahilden yemiş dayak.

Hayvana bile hallenen,
Garip garip tipler.
Kadın gibi süslenen,
Acayip tipli erkekler.

Bir canlıya şiddet ve tecavüz,
Yakıyor inan sineleri.
Yok bunlarda haya ve yüz.
Asın bu alçak serserileri.

Garibanı ezmeye çalışır
Zorba ve alçak çakallar.
Harama el sürer alışır.
İki yüzlü düzenbazlar.

Menfaatsiz iş tutan yok.
En büyük put o olmuş
Mertlik az hainlik çok.
Lat ve Uzza halt etmiş.

Hile ile yürümez bu devran.
Hilekara bu meydan kalmaz.
Sanma böyle gider bu kervan.
Allah'ı kimse aldatamaz.

Doğruluk Kaf Dağının ardında
Yalanlar sarmış her yanı
Varsa insan yanıbaşında
Sar sarmala o güzel canı.

Ne namus kalmış ne gayret.
Yok erkeğin kadından,
Kadının erkekten farkı.
Bu nasıl iş böyle hayret.
Dönüyor işte ahir zaman çarkı.

Yunus der ey canlar!
Varsa yanlışım söyleyin.
Canda cananı bulanlar.
İki kelam da siz eyleyin.
Yunus Öndoğan