Bugün de haber yok - mini öykü

BUGÜNDE HABER YOK -mini öykü
.
.
Adam., günün bütün konuklarını tek-tek uğurladıktan sonra kapıyı kapattı... Kilitleri ve alarm sistemini kontrol etti., kimi ışıkları söndürdü ve ağır adımlarla saray görkemindeki merdivenlere doğru yöneldi... Basamakları gün boyunun yorgunluğu ve ağırlıyla çıktı...

Üst katın geniş koridorlarının tam ortasında., merdivenin hemen karşısında., üstüne yaldızlı motifler., çeşitli armalar işlenerek süslenmiş., iki kanatlı yüksek kapının önünde durdu... Kapının iki yanında duran ortaçağ giysili muhafızlara başıyla selam vererek kapıyı açtı ve içeri girdi...

Geniş odada kraliçe vardı ve neredeyse duvar kadar yüksek ve geniş şöminenin tam karşısındaki tahtında oturuyordu... Tahtının bir yanında gene ortaçağ giysili belli ki yüksek rütbeli bir subay., öte yanında da iki hizmetkar., ellerini saygı ile önlerinde kavuşturmuş bir halde hiç kıpırdamadan ayakta duruyorlardı...

Adam, tahtın önüne doğru yaklaştı., kraliçenin önünde ölçülü bir reverans yaptı ve sağ dizini yere dayayıp., göz-göze gelmemek için başını yerden kaldırmadan alabildiğine saygılı bir ses tonuyla.. :

--- Majesteleri dedi, ne yazık ki bugünde bir haber alamadım, hiç haber yok...

Sonra yavaşça doğrulup., bakışlarını yerden kaldırmadan geri adımlarla kapıya doğru yürüdü ve dışarı çıktı... Muhafızlara baktı., onlara da başını iki yana sallayarak 'bugün de bir haber olmadığını' belli etti ve geniş koridorda yürümeye başladı...

Evet bugün de bir haber yoktu...

Geniş koridorda kime rastladıysa hepsine ya karşılarında durarak ya da yanlarından geçerken hep aynı sözleri mırıldandı...

---Bugün de haber yok.

Sonra dar ve karanlık koridorlara geçti... Daha üst katlara çıktı. Bütün kapıları tek tek açıp içeride kim varsa ve bazılarına 'nasılsınız bugün' diyerek kısaca hal-hatır sorduktan sonra hep o benzer cümleyi tekrarladı...

---Bugün de haber yok...
.....,

Adam odasına geldi, duvardaki apliklerin ışığını yaktı ve yarı loş aydınlıkta masasının başına geçip., çekmeceden günlüğünü çıkardı... Ve yazmaya başladı...

---'Canım sevgilim., bugün senin benden gidişin tam ne kadar gün olduysa benim de bu “balmumu heykeller müzesi”ndeki görevime başlayalı tam o kadar gün olmuş...
Ve senden bugün de haber yok...
.
.