Bugün bir çiçek kopardım
Kaldırımlarla işgal edilmiş sokakta hayata tutunmaya çalışıyordu
Bense onu kopardım,
O kadar anlıktı ki nasıl olduğunu anlayamamıştır bile
Onu avuçlarımın arasına aldığımda üstünde karıncalar vardı
Hepsini teker teker attım
Dostları dahi onu kurtaramadı, yasını tutamadı
Eve gidene kadar onu dikkatlice izledim
Rengi sarıydı ellerimde solduğunu hissediyordum
Uzun uzun kokusunu içime çektim
Çimen gibiydi veya belki bir türevi...
Dokusunu özümsemeye başladım
Pamuktan yumşaktı
Eve gelince bu 1 gram dahi etmeyen zavallının varlığından sıkıldım,
Birdenbire bana günahlarım kadar ağır geldi
Ona bakmak acı verdi
Kokusunu parmaklarıma sindirdim, ezdim onu
Ve sonra dışarı attım, ait olduğu yere
Artık kendine ait olmasa da, sonunda eviyle buluşturdum onu
Kayıt Tarihi : 2.7.2025 11:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!