bugün ağlamak geldi içimden
uyanışım umutsuzluğa oldu bu sabah
bir asrın son günlerinde dönüp baktım
neler bıraktım ardımdan diye
başlanmış ve tamamlanmamış onca hikayeler
yaşanmış bitmekle kalmamış
nefrete dönüşmüş aşklar
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta