Buğulu Gözler Şiiri - Zeynep Ceylan

Ne zaman hüzünlü bir
Şarkı dinlesem
Buğulanıyor gözlerimin içi
Hissettiğim acının çaresizliğimin
Tarifi yok
Kırılıyor vücudumun bütün kemikleri

Kıyafetlerinin bir kısmı hala duruyor
Aynı yerinde
Kokladıkça sanki sen yeniden
Gelecekmişsin gibi
O Zaman anlıyorum yokluğunu
En çok orda vuruyor yüzüme
Kimsesizliğimi

kabullenmeye çalışıyorum
Artık dönüşü olmayan bir yolun
Yolcusu olduğunu
Sen gideli öyle bir haldeyimki
Huyum herşeyim değişti
Bir bilinmezlik yerli yersiz
Bir küskünlük bir kırgınlık
Senin olmadığın heryer
derin bir boşluk

İnsanın annesi olmayınca
Hiç bir şeyi olmuyormuş ya
Benimde sensiz hiç birşeyim yok
Anlatacağım o kadar çok şey varki
İçimde biriktirdiğim
Konuşmakta gelmiyor içimden
Dinleyenim sen olmayınca
Öyle işte