Buğulu Şiiri - Orhan Hatıl

yoklunu ararken yüzler yansıdı camlardan
otobüsler yorgundu
sabahlarsa uykusuz
dön gel desem çocukluğum ağlayacak
bu terk edilmiş savaşan ruhları anlıyorum
dudaklarımdan bir şarkının notaları süzlürken
çoktan anladık hayatı şarkıların anlatamadığını biliyorum
toklunu seziyorum özlemenin
kendime kavuştuğumda

gözlerim bakar
bir zaman buğuludur hava
ben buğuluyumdur
belkide sövüyorumdur hayata inceden haksızca
titriyordur aralığın soğunda tüylerim
dökük saçlarımı avutamıyordur rüzgar
adım adım şehirler gezmiş gözlerimse yalnız
beklersin zamanda
ama zaman durmaz
birilerini alır ellerde boş hayaller kalır

bir zaman buğuludur yosunlar ve deniz
ben buğuluyumdur