sarmalar deli gibi benliği
kasfeti bitmez
biter sanma
o yılan sarmalayan soğukluğu hissetmedin bu akşam
ve tabiki titrek tüylerinde insan denen benin hikayesini
karanlık çöktü sonra hafifce metropol olduğu belli oldu yerlerin
ışıklar yandı esrarengiz elfeneri hayallerindeki evlerde
bütün hayatlar bu romanın parçasıysa
sendin gerçeği okuyan bu ruhsallığı ve yazarlığı
ben seni görünürlüğünle ve gerçekce yazdım içimde
beyaz ellerindeki savunmasızlığını
aşkın tuhaflıklarında kaçarak
giderek
giderek
bu ne ise denen şaşkınlıklarda karşı çıkışımsın diyerek
Kayıt Tarihi : 27.12.2007 11:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!