Buğulaşan Nesneler Şiiri - Yusuf Saçma

Kalbimin derinliklerinde dinamitler patlar
Bir bir yaprak döker düşlerim
Sensizliğe işlemez hiçbir algoritma
Günde öğünlerce seni düşlerim
Bakma, kirpiklerin batıyor kanatlarıma
Onca ivmeyle yere düşerim.

Gözlerim sanki birer buzlu cam
Her yanımda buğulaşan nesneler
Gözlerin hani, birer ayna gibiler
Buğulu gözlerimle, sende kendimi görürüm.

Karanlığın sanki onlarca eli var
Uyutmaz beni, her gece oyalar.
Derki: hemen ötende bir yar var
Ve karanlığın elleriyle uykuya dalarım.
Karanlığın elleri beni yare götürür.
Biçare olduğum rüyalarımda.

Gözlerim sanki birer buzlu cam
Her yanımda buğulaşan nesneler
Gözlerin hani, birer ayna gibiler
Buğulu gözlerimle, sende kendimi görürüm.