soğuk mavi havada dumanı tüten
yavaş, yumuşak, tatlı nefesini veriyor.
boş bir arsada bir ankesörlü telefon
bir şekilde hala çalışan bir kalıntı
etrafındaki lekeli cama haiku yazıyor
çılgın zamanlarda eğri büğrü yollarda yürüdü,
kalbi güm güm atıyordu ve gözleri soylu tükenmiş yıldızlarla doluydu...
1insan2binyirmi3
kanaviçe karelerine bir top gül nakşettim
kokusunu herkes kokladı
ama
yıldız adam
patlamalarım la oluştu
böylesi doğa harikası
kişiye hediye
-her yaprak önemlidir-
sessiz şeylerden çok etkilendim
çiçek yaprakları üzerine
düşen yağmur damlaları
yumuşak sesi
deve dikenleri tohumlanmaya başladı bulutlu kafası
uzun yabani otların ve uzun çamların arasında masalsı kışın lekeleri gibi kremsi soluktu
çocukluğunun ince ucunda
yabani bir gül gibi solgun ve sessiz bir kız...