Buğu Şiiri - Mehmet Küçükyumuk

Adını yazdım camın buğusuna; sevgi gibi, aşk gibi,
alışkanlık ve sarhoşluk gibi geçip gidişine, sonra damla-damla
akışına baktım.
Bir zaman bekledim
tekrar buğulandığında cam adın iz bıraktı mı? diye.
Az-silik-okunaksız
parmak ucumun izinde
adını okumaya çabaladım.
Evet - evet;
bir zamanlar varmış gibi-
ama şimdi yokmuş gibi.

Okumaya zorlamasan
okunmayacak,
Üzerinden geçersen
bir daha okunacak gibi..

Ama avuçlarımın içiyle sildiğimde
unutup gidecek gibi de..
Söküp atar - kopartır fırlatır gibi
hatırlamamacasına,
bir daha anmamacasına
sildim!

avucum yanarak ve
bu kez gözlerim buğulanarak...