Buğra Yener Şiirleri - Şair Buğra Yener

camları kırıp baksak
artık öyle penceresiz
senin toprağına
düşse yeşilim
filizlense sarmaşıklar
açsa o sarmaşık gülü

ak kağıda kara düşmek
aşk ateşi içinde üşümek
içerken o aşkın şarabını
yâr şems diye dönmek

tutuşturup ney’in sesini

yarın bakışlı çocuk
gözleri cacık cacık
hadi gülüver azcık

ellerin ellerime varınca
gözlerin terazimde
ölçekli bakışıyoruz
milim dahi kaydırmadan
[gözlerimizi
sonrası

endamını yitirmiş
sokak yosmaları
gibi durma
eski iskele
[karşımda
ayakların selüloit bağlamış

herkes kendine dönsün
sen bana dön
ben de sana
güneşim,
ayçiçeğin olup

şimdi sokaklarında ezberlediğim
yağmurların kokusu birikmiştir
ellerim arar kavuşmalarını
isimsiz tenlerde vuslatların
adını unutmuş eşkalsiz bir hayalet olur bedenim
vururum kıyılarına

Sen Mi Geldin

sen mi geldin
ey ruhumun dalgın edâsı
yumruklarımla kirlettiğim duvarların
suskun sancısı

yüreğimdi
korkulu adımlarınla
kaçtığın şehrin
sana dar gelen
sokakları

içimde bir intihar arifesi gibi esiyor tüm rüzgârlar ters
putlaşmış aşklara inanıyor tüm platoniklerim
kurban veriyorlar bakireliklerini
kan ister ne de olsa ilkel tanrılar

ırmaklar taşır suda tohumu, bulanık ve pis üstelik