Buğra Yener Şiirleri - Şair Buğra Yener

tutacak biri
olmadığı için
yetim büyümüştür
ellerim
aç yatan bir çocuğun
büzülmesi gibi

bi şeyler söyleyecek gibi bakıyorsun yüzüme
şiirim kuruyana kadar öpmek geliyor içimden, şu suskun ağzını
eskiyen anılarla yüklenmiş kuru-yük gemileri gidiyor o dem
acemi orospular nasıl yalpalar
yüksek topuklar üstünde,işte öyle
İstanbul, çarpık kentleşmiş resminin renklerine

bir saklambaç oyunu oynadığımız
bütün çocukları sobeledim
sobe, sobe, sobe…
bir sen kaldın köşende, saklandığın yerde
“elma” dersem çık, “armut” dersem çıkma
“elma”, hadi çık…

sonbahar mayalanıyor
ağaçlarda
yaprak sarı
mevsim olup
düşecek yollara