artık kömür karası gözleri /yumuk yumuk elleri olan
bebekler doğmuyor ülkemde
anneler karanlık büyütüyor karnında
ak değil sarı ineklerin sütleri
buğdaylar başak vermiyor
şeker tadını unuttu çocuklarımız
hiroşimadan tuz ve kül tozularıydı
gözlerini açarken ilk çığlıkları dünyaya
bir çocuk yitiyor gözlerimde çığlığa benzer
masumluğu çözülüyor,ekmek kirlendikçe avuçlarında
Kayıt Tarihi : 21.8.2005 19:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hiroşimalar olmasın diyoruz.
Gene şiir ve şairane düşünüp yaşayanlar kurtaracak evreni.Mesajın alındıysa.Kalemin ve inancın yorulmasın.
TÜM YORUMLAR (2)