Halkım ben, parmakla sayılmayan
Sesimde pırıl pırıl bir güç var
Karanlıkta boy atmaya
Sessizliği aşmaya yarayan
Ölü, yiğit, gölge ve buz, ne varsa
Tohuma dururlar yeniden
Ve halk, toprağa gömülü
Tohuma durur bir yerde
Buğday nasıl filizini sürer de
Çıkarsa toprağın üstüne
Güzelim kırmızı elleriyle
Sessizliği burgu gibi deler de
Biz halkız, yeniden doğarız ölümlerde.
Çeviri:Hilmi Yavuz
Pablo NerudaKayıt Tarihi : 2.7.2001 10:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
siyah toprağın azar azar yeşilin en güzel tonuna bürünmesi ve seyrederken bir çiftçinin yüz hâli
Bütün türkü bu .....bugday ve filizi
"SİZİ ONCA NİMETLERİYLE NİMETLENDİREN O ZAT-I ZÜLCELAL-İ VEL İKRAM, BAŞIBOŞ BIRAKMAZ Kİ, KABRE GİRİP KALKMAMAK ÜZERE YATASINIZ!" -Kelam-ı kibar-
terimizin dökülüşü
söyleyen var mı türkü
bahardan memnun olmayan
yârine kavuşamayan
buğdayı sevdik ayrık otunu ayırdık
sevip ayrı düşenlerimizde olur
isteriz ki bir halk bizden olsun
aynı millet olalım
o zaman niye ayırıyoruz ve ötekileştiriyoruz
türkülerimiz ne zaman teröre dönüştü
bizi sürüp ekin edenler
buğdayın türküsü
TÜM YORUMLAR (9)