Budur. Şiiri - Mustafa Yaman 2

nasılda tutsak oluyor insan
alışıyor kötülüklere
nasılda iyilik güzellik istiyor
ama kendi vermiyor
ve kopardığı meyvayı ziyan ederek
verdiği sözleri terk ediyor
nasılda su yüzüne çıkıyor.

güveninin anotomisini bozarak
ayak seslerini bırakıyor
kafalarında kelepçeler üreterek
acı aşılayan tanıdık eller
siz onu görüyorsunuz
buğulu camlar ardından
tuaf yeni sözcükler fısıldarken
siz onu duyuyorsunuz.

budur bizi ayıran
saklı yaralarınızla sinmeniz
budur cılız seslerinizde tutuşmanız
zavallı değliz biz
sadece ellerimiz temiz.

ve selam ey uyuyan pencere
selam sana cevapsız bakışlar
selamımı al aç kapıyı
istermisiniz seslerimizi çoğaltalım
hürriyetinize karşı
batıp gitsin mi yoksa sözlerimiz
daha söylemiyorum
daha çağrısına dek...