Büdü Şiiri - Veysel Şimşek

Bırakmış dünyayı kendi haline,
Erişilmez rüzgarına,yeline,
Benim gibi kambur girmiş beline,
Şükreder oturur efsane Büdü.

Şans gülmemiş şansa,kadere dargın,
Bitgindir çileli doğuştan yorgun,
O günden bugüne geçirmiş zor gün,
Şans gülmemiş götürür tersine Büdü.

Zalim dünya zalim O'da anlamış,
Çile derdi sabır ile önlemiş,
Kendisini şakalara yönlemiş,
Şen,şakrak oturur görsene Büdü.

Amcamın oğludur Hüseyin ismi,
Yalan dolan bilmez herşeyi resmi,
Candan sever dostlarının bir kısmı,
Gitmiş insanlığın kursuna Büdü.

Deli dolu desem değildir deli,
Dostluk bahçesinin dikensiz gülü,
Şen,şakrak şakacı Büdü'nün dili,
Sözleri batırır tersine Büdü.

Adı Hüseyin'dir lakabı Büdü,
Sana bu lakabı takan kim idi,
Bu dünyadan kesilmemiş ümidi,
Hem de çok güzel der hırsınan Büdü.

Gerçekçi Şair'in sana hitabı,
Edi ile Büdü masal kitabı,
Veysel amca oğlu tek muatabı,
Bazende konuşur tersine Büdü.