Budala Gönül Şiiri - Serkan Ökçe

Paslı bir çividir gönlüme çakılan, ne edersin bir dirhem ah!
Gayri sen bu sevdadan vazgeç dâ, her demi sefaya yorma
Götürüp bir telaşeyle gömerler naaşını, ederler ardından üç beş vakit vah, vah!
Duyarız ki bir çit çekmişsin yüreğine, bizi ordan öte koyma gönül

Ya kalbinde öldürürsün aşığı, ya kalbinde ölürsün aşığın
Ne vakit geçersen geç, işte bu kapı hak kapısıdır, ölüm tutuşturur avucuna
Aksam vakitleri beyazın sadakatinden kurtulup, sarının ihanetine yenik düşersin
Viraneye değdin bari; tez geç, tez geç gönül, bu sevdayı aşka yorma

Soruyor derviş; “gurbet senin nerende”, dersen ki; “ içimde”, “pencerelere ırak dur” deyu
Derviş nefes diyor, sen ney diyorsun, derviş ney diyor, sen nefes istiyorsun
“Ey budala gönül! Sıdalanıp durma” deyu… “Nefeste sensin, ney de”
Kendi deryanda bir daneye sığdırıp, okyanus deyu bir damlada oyalanma beni gönül