Budaksız Ağaç Şiiri - Veysel Şimşek

Sende bir canlısın tanrı yarattı,
Hep nankörler dalllarını kör etti,
Virane dalında baykuşlar öttü,
Şimdi tek yaşarsın budaksız ağaç.

Yok idi kimseye zoru zararı,
Zararsızdı memlekete yararı,
Zalim insanların ne idi zoru,
Şimdi tek yaşarsın budaksız ağaç.

Sendin eşe dostta canı adıyan,
Gelen vurdu giden vurdu ha diyen,
Kırılsın elleri seni budayan,
Şimdi tek yaşarsın budaksız ağaç.

Kulda efsanelik tanrının sırrı,
Bitmez boran kışı üstünde karı,
Kesme umudunu yoluna yürü,
Şimdi tek yaşarsın budaksız ağaç.

Yok idi benzeri yoktu emsali,
Dalım kolum tutmaz dermiş misali,
Sen hayata hayat sana küseli,
Şimdi tek yaşarsın budaksız ağaç.

İnşallahtır Hep dalların yeşerir,
Sabredenler bir gün zoru başarır,
Sen bana yoldaşsın gözüm yaşarır,
Engeli aşarsın budaksız ağaç.

Şair Veysel der ki; Sözün temsili,
İncitme bülbülü soldurma gülü,
Sözü kendine der şairin dili,
Umuta koşarsın budaksız ağaç.