Buda bana zor gelir Şiiri - Okan Kurdoğlu

Mevsim zemheride uzanır
Ayaklarımıza ayaz dolanır
Tebessümünü söndürmüş çocuktur arhavi
ıslah olmaz insan
Alper Allah din kitap söver
Beden özürlüdür
Deli cemal bir milyon dilenir
Fanatik Fenerbahçeli
Bencil duruşunda karanlık boğumlu adam
Hiç kimseyi tanımaz
İnsani bu hale getiren ne

Halsızlık sarmış bedenimi
Düştüm düşeceğim keskin bıçağa
Soracağım kendime neden
Bu karın ağrısı
Gitmiyor Allahın belası sevda
Gitmiyor
Zor gelir zor gelir
Buda bana zor gelir

Hep kayırmalarda birileri
Hak edenin değil ekmek
Parsellenmiş
Şiir yüzlü çocukların umudu
Yaşama telaşı sarmış
Zor gelir zor gelir
Buda ban zor gelir

Çiçekler ısırgan ellerimde
feodal sülaleler
Sıyırır sermayeci baskılarını
Adamın zulasında sömürü kurnazı
Irzına geçilmiş toprak durur
Nehirler ellerinde kurur
Zor gelir zor gelir
Buda bana zor gelir

İşsizlik almış başını
Çay kur a girmenin tombalasında
Kızlar
erkekler
Kahvede duman altı
Pırıl, pırıl gençler
Ne zaman bahar gelecek
Bu mahalleye
Bozlakça dokunacak yüreğimize
Direniş
Zor gelir zor gelir
Buda bana zor gelir

Kapisre deresi kirlenmiş akar
Terk ediyor balıklar
Yanıbaşında dinamitler patlar
Taşeron müteahhit
İp atlar
İt
it
Her açan çiçek gülümsemeden yoksun
Sevdalar yalanlarda boğulur
Beni yine vuracaklar
Biliyorum
Yine vuracaklar
Nagazaki olunca memleketim
Şimdi ağlamayı hak ediyor gözlerim

Acıdan sıyrılıp
Yaşama acıksam da
Öfkem çıplak bir dişi
olacak

Sen artık Nurşen
Benim sevdiğim olamazsın
Dudaklarım seni öpmeliyim dese de
Yeniden doğsam da
Pusularda
Zulüm ve sancılarda adanmış bedenim
Bir acıdan bir acıya
Kıyasıya dövüşteyim
Benim sevdiğim olamazsın
Kimsesizim kesat dudaklarımda tebessüm
Gitmese de Allahın belası sevda
Birde sen ağla Nurşen
Birde sen ağla
Zor gelir zor gelir
Buda bana zor gelir