Bu yol burdan insana gittiğinde
Kara habersiz, bir evin bir tek güzelliğiyle
Gerek alan, gerek gönderen, yüreğinin tellerine dokunanların şefkatli elleriyle
Diyeceksin ki, behey aşk sen ne büyük ne kadar çokmuşsun.!
Akarsuların kendi içinde yıllarda birikmişcesine
Ne yazı, ne söz, ehilliği kifayetsiz kalan herşeyden bu yol
İnsana ve insandan öte..ötelere giderse
Ömrü uzun olsun orda kımıldaşan karlı dağların, yürüyen gölgenin..!
Işıyan karanlığın gözü aydın, bahtı açık olsun ekinleşen toprağın
Senin..benim..
Ve kendi payınca
Hayata düşen cemrenin.
Seyfi Karaca........Şubat / 10
Kayıt Tarihi : 28.2.2010 16:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!