Bu vuslat Ölümdür Şiiri - Aysel Tarcan 2

Bilet gidişeydi yok geri dönüş
Bu vuslat ölümdür inme sevdiğim
Yine yıldız kaydı ne iştir sönüş
Bu vuslat ölümdür sinme sevdiğim

Seni sevdim diye sakın ha azma
Kırılan buzuldan gönlüme sızma
Sözün yeterlidir fermana yazma
Bu vuslat ölümdür, anma sevdiğim

Sevda iklimlerİ silbaştan mahzun
Arada mesafe bir hayli uzun
Seni bekliyorken geliyor tozun
Bu vuslat ölümdür sınma sevdiğim

Yırt at resimleri birdaha bakma
Belki son lokmamdır ağzıma tıkma
Zor kurdum barkımı insaf et yıkma
Bu vuslat ölümdür, kanma sevdiğim

Küle mi dönüştü kömür gözlerin
Kimlere dökülür baldan sözlerin
Saklı baharlarda kalmış güzlerin
Bu vuslat ölümdür sanma sevdiğim

Daha nice güller görür koklarsın
Ne bedenler öper sarar yoklarsın
Ne kadınlar tanır, korur saklarsın
Bu vuslat ölümdür yanma sevdiğim

Aysel Tarcan