Bu Toprağın Evladına Şiiri - Mustafa Tatar

En karanlık gecemize bir yıldız doğmuştu,
Bir yıldız ki, güneş bile yanında karanlık.
Taş kesmiş gönüllere ılık ılık yağmıştı,
Kışlar mesken tutar da, baharımız bir anlık.

Oysa içimizi ısıtmıştın, en soğuk ayazlarda,
Ekmeğimize katık, çorbamıza tuz olmuştun.
Yüzümüzdeki gülücüktün kışa dönen yazlarda,
Kuruyan göze yaş, ıssız çölde iz olmuştun.

Yiğit adamdı senin namın, yiğit adam, yiğit adam
Yediden yetmişe gönüllerde, yüceydi yerin
Yan şimdi yüreğim, feryat et, alev alev yan
Hangi kıratlarla ölçülsün, hangi tartılarla değerin

Nazlı yar kadar mahrem, ana eli kadar kutsal
Alemin Nizamını bu millete gösterendin
Çöllerde sebil oldun, kuru yapraklara dal
Susamış gönüllere bir damla alperendin

Sensiz yıldızları söndürülmüş geceler gibiyiz
Toprağa düşen cemre gibi düşerdi yüreğe adın
Kül olmuş ormanlardan yeşerdi de bir filiz
Karbeyaz dağlarda öksüz kaldı muradın

Döküldü yollara millet, döküldü eş, döküldü ana
Bir umut bekledi yürekler ama yok biliyorum
Sense haykırıyordun açarak kollarını iki yana
Eyy sonsuzluğun sahibi sana geliyorum...
Eyy sonsuzluğun sahibi sana geliyorum...