ipekten degil demirden bir koza dar karanlik
koyu sohbetler var karanlikla aramda geceleri anlatir
sevgiliyle öpüsmenin sicakligini fisildar
ben seni düsünürüm kadinim dedigin an
gökkusaginin renkleri benim oldu
kelebek kanatlarim acisiz parcaladi demirden kozayi
kayip bir dil alfabesini bilmiyorum
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
kaleme sağlık yoğun duygula yansımış
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta