Bu Son Sevgilim... Şiiri - Semih Ünal

Bu son sevgilim.
Bu veda bu fasil,
Çalan bu müzikte son,
Kucakla sevgilere çekilen süngülerin ucunda,
Namlularin soguklugunu hissetmek...
Iste sevgili bu mektubumda son,
Son olan her sey son,
Seninle dogan günes,
Seninle batan yalnizlik,
Siir kokan gecelerde;
Omzuna yaslanan basin çilesi de son,
Zamansiz kalbimi oksayan keskin biçakla,
Vurgun yapan sensizligimde son,
Ayrilik kokusuna eklenen özlemlerin,
Vuslatla; uzak diyarlara firari,
Kanatsiz uçan sevgi dolu gönüllerde son,
Ahu zar-i tutmus güllerin gülmeleri,
Kenetlenmis sevgilerin yeniden serzenisi de son,
Yalnizlik bestelerinin senin için çalmasi da son,
Keskelerin birlesip sel gibi akmasi da son,
Keskin naralarin yüregimin soguk duvarina çarpmasi,
Daglar da son bir gayretle kardelenin açmasi,
Rüzgara karisan “seni seviyorum” sözcüklerinin alevlenmesi de son.

Her sey son bulacak,
Sevgiler, Asklar, Tutkular.
Bir ben kalacagim,
Bir de solmayan sevdam.
Sen de son olacaksin,
Sonsuz olan “ask” kalacak.
Kim bilir belki oda bir gün [son] bulacak....

SeMiH ÜNAL