Umutlarım gecenin ortasındaki sokak lambaları gibi.
Gidecek olanlar artık hiç acıtmaz oldu,
Çünkü içimde öyle bir sancı var ki…
Öyle bir sancı var ki isterse bir bir sönsün sokak lambaları.
Benden bir kere giden bir kişi kalbime yaşattı nice ayrılıkları.
Bu kez elvedaları yapan sözler değil, yürek.
Bu defa ruhum ayrılığın acısıyla kat kat daha ürkek.
Hayatıma son sürat çarpıp kaçana bu son elvedam.
Yaradan biliyor kimliğini, mahkeme tarihin diğer yaşam.
Tahmininden çok daha yoğun besledim sana olan sevgimi.
Yoksa yolun ortasında durur muydum, hadi öldür der gibi.
Sevinçlerimi gözlerine gömdüm.
Ve her sabah acılarla sönüşüme mumlar ördüm.
Şimdi tarih ayrılık…
Üzerimde bir eksiklik hissediyorum.
Sanırım kalbimi seninle ilk tanıştığımız yerde düşürmüşüm.
Kalbim yokken hayatım bir ölünün taklidi olur.
Adı olmayan yaşantıma bir kere bile uğramaz oldu umur.
Ben kendimi sevgimin içine gömdüm ya.
Şimdi ölüm beni nereye gömerse gömsün,
Ben sana olan sevgimin içindeyim.
Elveda, senin için kaç elvedadan vazgeçtiğim.
Gittiğin yerde üşüyorsan haber ver,
Bedenimi getireyim sana yakıp ısınman için.
Korkuyorsan karanlığı geceden sileyim.
Yorgunsan aldığım her nefesi sana vereyim.
Yeter ki sen iyi ol.
Sen iyi ol da ben elin yari olacak için çalışır çabalarım.
Saadet-i dareyn yok artık, sende kayboldu tüm mizanım.
Bendeki bu şeyin adı aşk,
Güzel demeye kıyamadığım güzeller güzeli.
Aşkı tatmamış olabilirsin;
Ama susuzluğu tatmamış olman mümteni.
Aşk ve susuzluk yakın şeyler aslında.
Biri kalpte yangın çıkarır biri gırtlakta.
Aşk fedakarlıktı ya hani,
Bak ben her şiirimde yapıyorum fedakarlığımı.
Kendimi parça parça edip şiirlere ektim sana olan sevdamı.
Ve dahası
Her şiirimde kendimi kaybedip canımı deşmek…
Sonrasında susmak tam bir yalana denk.
Yeminler şahit olsun ki milyar kere sen,
Hep sen, yine de sen…
Seninle tekrar şımardım ben hayata,
Korkutamadı beni beyaz kefen.
Burnunun kemikleri sızlayacak kadar severken
Vazgeçmek de nedir?
Sen söyle;
Bitmeyen baş ağrılarımdan hangisini anlatır bu şiir?
Her bakış, aşkı vücuda getirdi; ruh beden zindanında kayboldu.
Merakım; beni ölüme kiralayan, Azrail’den ne buldu?
Artık ben bittim.
Bu son sondu.
Son söz elveda,
Zaman ve mekan hepsi birer elveda sana.
Rüzgarda duyacaksın elvedamın sesini,
Yağmurun yere çarpışında…
Her gidenin arkasında beni göreceksin
Akabinde her ayrılık cümlelerinde beni anacaksın.
Son kez elveda…
Yaşantım koca bir beddua sana.
Tabiri olmayan her ne varsa onda beni göreceksin.
Tabirin olacağım yalnızlığa.
Artık sen demeyeceğim.
İstediğin elin olabilirsin, son söz; son veda…
Önceden sana olan hiçbir elvedam son değildi.
Çünkü ellerim, gözlerim, dilim seni terk etse de
Sen benim kalbimdin.
Sana olan hiçbir elvedam son değildi.
Çünkü sol tarafımda bir yerde sabit kılınmıştı yerin.
Seni çiçek bilip kanımla sulayıp yaşatırdım.
Hiçbir ayrılığa bırakmazdım yorum.
Şimdi ise ben ve içimdeki sen, sana veda ediyoruz.
Elveda yüreğinden öpüyorum.
Kayıt Tarihi : 29.3.2020 19:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
