Bu Şiir Sana Değil Aslında

Hani bir zamanlar
Nasıl da gülerdim kahkahalarla
Okul kaçağı çocuklar gibi neşeyle
Savurarak saçlarımı yüzüme
Bilirsin
Umurunda değildir onların
Dünya

Belki kaçamadım okuldan
Kıramadım dersleri öylesine coşkuyla
Ama hep bir yanım çocuk
Bir yanım eksik kaldı nedense
Hani o küçük anneler vardır ya
Adı Ünzile
Bir kardelen de bendim işte
Ondan böyle kırıktır yüreğim
Ondandır hüzünle bakan gözlerim
Bilemezsin
Çocuk yanımı çok özledim

Avuçlarımda çoğul bir yalnızlık tutuşurken
Tekil ayrılıkların ortasında
Öylesine acıyor içim
Yanıyor da canım
Hala buruk bir tebessüm var
Kıvrımlarında dudaklarımın
Oysa
Dokunsalar ağlayacağım

Ben seni delice severken
Hep bir yanım öksüz
Bir yanım yetimdi her nedense
Kayıp yanım olduğunu düşündüğüm
Adam
Sana ihtiyacım olduğu anlarda
Neredeydin

Boş ver
Sen yine de aldırma yazdıklarıma
Bu şiir sana değil aslında
Kendi kara yazgıma

Eylül GÖKDEMİR... 11 EYLÜL 2009