Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Vardım hanesine, gördüm viranelik boştu
Tutuştu yüreğim hasretinden yandı tutuştu
Ne ararım bu dünyada, gönül neyi bulmuştu
Karmaşık düş gibi sürer ömrümüz bitiyor!
Bir yaşam felsefesinin algınaşındaki izlek, kişisel bakış açısından görülen gerçekler. Yaşamak adına insan girdikçe derde girer. Koşmuş yorulmuş, sonunda yakalamışsa gönül huzurludur. Yaşamı anlamktır gerçek, düşünen kişinin işi budur...+..+ Kutluyor başarılar diliyorum....
Tebrik ediyorum Arif Bey.Yüreğine sağlık yine çok güzel bir şiirini okuduk.
oldukça güzel ve başarılı bir beyit çalışmasıydı....Yazan elleriniz ve yüreğiniz dert görmesin.Tebrik ediyor tam puan + listemde. Selam ve sevgiler.
Yüreğinize sağlık güzel ve duygulu bir şiir okudum,tam puan.Sağlıcakla kalınız.
Muhteşem bir eser okudum, yürekten tebrikler efendim.
Saygılarımla.
AYIN ŞAiRi: Arif Tatar Hocamız ***KUTLUYORUZ***
Güldeste Şiir Grubu/nda seçici kurul tarafından;
AYIN ŞAiRi seçilen Arif Tatar beyefendigi can-ı yürekten TEBRiK ediyoruz...
Başarılarının devamını ve hayatta MUTLULUKLAR diliyoruz....
En güzel şiirlerinden biri ile bu güzel başarısını KUTLU/yoruz...
Güldeste Şiir grubu kurucusu
Fatımâ Hümeyrâ Kavak
Seçici KURUL
Yener SEZGi
İrfan YILMAZ
Seyit KILIÇ
Melih BAKi
Bekir URFALI
Feyzullah KIRCA
Mustafa Kemal SERHATLI
Gökhan AGIRTOP
İbrahim YILMAZ
Deryâ SEZER
Necdet EREM
Recep AKIL
Mehmet NALBANT
Arif TATAR
Şüheda NUR
Fethullah GÜMÜŞ
Mübeccel Zeynep ÜNALAN
Mücella PAKDEMiR
Saniye UZUN
Fatma NAZ
Birgül AFŞiN
Atilla Ertuğrul
Canan EREREN
Fatimâ Hümeyrâ KAVAK
*******************************
Bu Şiir Bittiği An!
Günlerimiz gelip geçti sanma ki çok kolay geçti
Sorma ilk kafile neden bir avuç toprağı seçti
O duyduğum acı çığlık deşti yüreğimi deşti
Kimlerdi verdiklerini hiç bilemeden ödeşti
Sarılarak ağlayanlar sanma ki iki kardeşti
Artık hiç sormuyorum hiç günler geçti ne değişti
Tek bildiğim şu ikisi gönül gönüle birleşti
Şaşırmadım çok geçmeden yüzsüzler ölümsüzleşti
Çok geride yürüyenleri bir adım öne geçti
Yazık değil mi masumu buldozerler ezdi geçti
Hainler çaldıklarını hiç çekinmeden üleşti
Karşıda uzanmış yatan dünden kokuşmuş leşti
Hiç bununla kalınmadı güçlü zayıfla güreşti
Hem çoktandır dalkavuklar kirli postunu değişti
Ayrılan yollar eminim şimdi burada birleşti
Onlar nedense erkenden birbirleriyle elleşti
İşte şurası tutulan son karanlık dönemeçti
Burada nice masumlar ölüm şerbetini içti
Günden güne içimdeki yaralarım müzminleşti
Burada gördüğüm yaşam ha bire yakan ateşti
Gömülmeden karanlığa ışıkları da körleşti
Birbirini unutanlar günahlarıyla yüzleşti
Utanıp her çıkışımda beklediğim güneşti
Sevdiğim bir yanımda elini tuttuğum eşti
Sanma yıllar öncesinde son gördüğüm menevişti
Benimki o günden beri seveni candan sevişti
Şu an sevdiğim yanımda hüzünlü günlerim geçti
Bilmem bundan sonrakiler şimdi hangi yolu seçti
Muradını gören anne bu beklediğim sevinçti
Oysa bu en son gördüğüm sinsice işlemiş linçti
Şimdi burada son sözüm eğreti yüküm denkleşti
Bu acıları görenler göz göze gelip dertleşti
Bak Arif’im yalnız sana ipekten bir kumaş biçti
Zulümden geriye kalan savrulmuş kokmuş bir hiçti
(07.05.2010 11:00-Adana)
Arif Tatar
t e b r i k l e r
Can-ı gönülden tam puanla tebrikler.Yüreğiniz dert görmesin, kaleminiz daim olsun Sayın Tatar.
Tebrikler Arif Bey, oldukça güzel ve başarılı bir beyit çalışmasıydı....Yazan elleriniz ve yüreğiniz dert görmesin..... Hürmetler.......
Abdulvahap Yıldız
Fevkalade bir çalışma olmuş sevgli şair arkadaşım.Gönül sesiniz hiç susmasın dyor başarılarınızın devamını diliyor,end erin saygılarımı sunuyorum.
Mustafa EROL
Bu şiir ile ilgili 73 tane yorum bulunmakta