Bu Şiir Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

Son ışıkları tükenmekteydi günün
Akşam çoktan inmişti dağların ardına
Seni düşününce gecenin koynunda
Avuçlayıp güneşin son demlerini
Koşmak geliyordu içimden yanına
Nişan aldım gözlerimin menzilinde
Dağlar, birer zor siluetti uzaklarda
Dalga, dalga aşıp dorukları akıyordu
Yaklaşıyordu gece şehre emin adımlarla
Saracaktı beni de, az sonra teslim alacaktı
Yoktun işte, gece yine sensiz yaşanacaktı...

Sensiz dedim de
Simsiyah delişmen bir atın terkisinde
Koptu, koştu zaman inciden parıltılarıyla
Sensizliğe dokuz doğurduğum saatlerde
İki dağın arasından bir şiir doğdu senden
Güneş toplamış bir bulutun süzülüşünde
Heyecanımdan bakamadım bir süre
Sonra aldım ellerime, öyle güzeldi ki
Gözleri sen, dudakları sen, tıpatıp sendi
Bastım bağrıma, uyuttum dizlerimde
Seni yaşadım dizelerinde ve düşlerimde
Şiirden film oldum seninle başrollerde
Sensizlik dedim de bu sensizlikse...

Sonra aydınlandı sahne
Düş yorgunu bir gecenin
Merdivenlerinden inerken gülücüklerle
Ve sen gitgide çoğalırken içimde
İşte bu şiirin kalp atışları sesinde
Adamakıllı duyumsadım
Sana can atışımı yüreğimde...