Bu Ses Şiiri - Mehmet Cıngır

Yer ve gök içten içe zikrederken Allah’ı
Tatlı bir sesle karşılarım ben her sabahı.
Bu sesler ufkun kızıllığından mı geliyor?
Huzurlu nağmeler yedi kat göğü deliyor.
Dört bir yandan geliyor bu ilahi sesler
Dinliyor gökler ve zemin,tutulmuş nefesler

Ufkun kızıllığına karışıyor salalar
Karıştığı noktada def edilir belalar
Bu büyülü, keskin sesler ruhuma doluyor
Ruhumda pek muhteşem ürpermeler oluyor
Bir anda hazreti Bilal’e ulaşıyorum,
Aşkla ayağının tozuna bulaşıyorum.

Ne heybetli bir duruş bu ey Habeşli Bilal!
Selam durdu sana gökte yıldızlar ve hilal
Dinlerken semada bu sesleri güneş ve ay
Yıkılıyor her nağmede küfürden bir saray.
Yükseliyorken arşa dalga dalga an be an,
Saygı duruşunda saatler,donuyor zaman.

Bu ses, içini tutuşturuyor dinleyenin
Nur ile doluyor bütün semavât ü zemin
Yerde karıncalar,dinliyor gökte melekler,
Bu sesin aşkıyla devreyler gökte felekler.
Yükseltiyor bu ses ruhumu arş-ı âlaya
Arz ediyorum ben halimi o an Mevla’ya.

Bu ses uhrevî,bu ses yüce,bu ses muazzez…
Miraca davet ediyor beni günde beş kez.
İçiyor ruhumun hücreleri yudum yudum
Bu sesle kanatlanıyor özgürlüğe ruhum.
Parçalarken bu ses gövdesini karanlığın,
Kirinden arındırır kalbini insanlığın.

Bu ses, gelir asırlar ötesinden her seher
Gül kokusu taşır yüreklere birer birer.
Geliyor bu ses, bulutlarla, yağmurlarla;
Dolduruyor boş ruhumu ilâhi nurlarla.
Bu sevgi yüklü ilâhi ses nerden geliyor?
Belli ki güneşin doğduğu yerden geliyor.

Bu ses; Bedir,Uhut, Hendek,İstanbul’dan geliyor
Tadından belli, Habeşli Bilal’den geliyor.
Hayber, Mekke,Medine,Surlardan mı geliyor?
Belli,saadet yüklü asırlardan geliyor.
Bu ses, ışık yüklü Hira Dağı’ndan geliyor
Bu ses, sevgilinin gül dudağından geliyor

Bu sesi duyan kalp ışık ışık nurdan olur
Duymayan karanlığın girdabında boğulur
Bu ses bugünü çağlar ötesine bağlıyor
Gül kokusuna hasret, yürekleri dağlıyor
Yer ve gök içten içe zikrederken Allah’ı
Bu tatlı sesle karşılarım ben her sabahı…