Bu sene Şiiri - Hüseyin Arslan 5

BİR DOSTUN ARDINDAN, BU SENE
Anladım ben bunu anladım canan,
Gidişindir, canı özümden alan.
Yandım harab oldum, kaldım perişan,
Çiçekler yalandan açtı bu sene.

Sümbül boynu bükük, nevruz derbeder,
Papatyaya baksan onlardan beter,
Kelebekler çiçeklere kin güder,
Dikenden dikene uçtu bu sene.

Dağlar feryat eder, sevdiğim dağlar,
Bu hale kurt-kuzu birlikte ağlar,
Meyveye küstüler ağaçlar, bağlar,
Kara çalı başa taçtı, bu sene.

Arılar oğula yatmadı hala,
Zehir katıyorlar gördüm ki bala,
Baykuş yuvalanmış güldeki dala,
Bülbül viraneye göçtü, bu sene.

Domuzlar bahçeyi eyledi talan,
Sakalın ardına saklandı çalan,
Toprağa saçılan tohumlar yalan,
Buğday eken çavdar biçti, bu sene.

“Hınzırlı Yaylası” hoştu, özeldi,
“İdilli Deresi” dostla güzeldi.
Baharı görmeden birden güz geldi,
İslahiye’m tadın kaçtı bu sene.

Adımız bir, yolumuz bir, biz biriz.
Derdin ki, Allah’a kul isek hürüz,
Rızkını kullara bağlayan keriz,
Dediğini haklı seçti bu sene.

Hüseyin sevgili duydum ki hasta,
Şu fani dünyada doymadım dosta,
Faniden bakiye gönderdim posta,
Fatihalar kayda geçti bu sene.