Bir akşamın sessizliğinde yağmurun hırçınlığı
O kadar barizdi ki, şaşkınlık atık gayri kabildi
Bir söz dinlemesi imkânsız fütursuzca akıyordu
Kızmıştı, hiddetini kusuyordu, toprağı açıyordu
Ancak bu semt bir gece konanların mekânıydı
Açlık ve sefillik hat safhada, hastalık revaçtaydı
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
tebrikler
namık cem
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta