Bir vaktti ki kurşun kadar ağırdı aşk,
biz bu şehrin çocuklarına..
Saklanırdık umutlarımız en ücra köşesine..
gizlice gülerdi bebekleri gözlerimizin..
Kimselerden habersiz,
Kimselerden sessizce..
Saklardık aşkı biz,
bizi birbirimize yasak kılan herkesten..
Hasrettik gün ışığına özgürce bakmaya..
Günler sayardık ardı sıra..
Mutluluğumuzun özgürlüğü adına..
Ve sayıyoruz yine mutlu hayatlar kaldırımında..
Umut,kanatlarca süzülüyor yüreğimize..
Belki saklıca,belki açıkca..
Biz bu şehrin çocukları artık mutlu adımlarda..
Kayıt Tarihi : 28.8.2010 04:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!