Bu Şehri Ateşe Ver De Öyle Git...

Vedalar önce gözde başlar, öze düşer,
Son kez hüzünlü gözlerime aşkla bak da öyle git.
Nasıl olsa sözü küstürüp ıslak imzalar dizdireceksin sayfalara,
Gitmeden bir saniyeye bir ömür sığdır da öyle git.

Kırk yıl geçse de buz kesecek gönül haneme
Son kez uğra helallik al da öyle git.
Kalp bilir kendinden gideni bir düğüm daha at boğazıma,
Gitmeden mahmur sevdamı avuçlarıma koy da öyle git.

Acıya demir atmış umutlarımı da al yanına,
Son kez ak düşmüş saçlarımı okşa öyle git!
Terkedilmiş gönlün figani arşı titretir,
Sessiz sedasız nasıl ölünür öğret öyle git!
Gitmeden son defa enkazına şöyle bir dön bak,
Bu şehri ateşe ver de öyle git!...
Döndü Dülger