Bu Şehirde Şiiri - Celalettin Kurt

Gidişin gündüzdü
Gecelere büründü yaşadığım şehir
Soldu günün ışıkları
Kuşandı öksüzlüğümü kaldırımlar
Bir ben kaldım kaybolan bu şehirde
Bir de gümüş kanatlı martılar

Başladı içimde bir buruk isyan
Giderken söküp de yüreğimi
Alıp gidişine
Ne zaman dönersin deyişimde
Boyun büküp
Bilmiyorum deyişine
İşte bunadır
İçimdeki isyan

Nisyan mı
Yoktur öyle bir tasam
Bir kez bağlanmışım
Aşkın çıkmaz içimden
Vuslatımı yıldızlara assalar
Sarsalar boynumu yağlı urganlara
Bir kez tutulmuşum
Üzerime ölüm gelse
Seni unutmam

Bir çalı gölgesi
Bir martı sesi
Ve yâr alnına konan
Sevda bûsesi
Silinir mi hatıralardan

-II-

Şimdi Kızıltoprak mezarlıklar çarşısı
Her gül demeti haraç-mezat satılan
Gidişinle değişti leylakların kokusu
Sen gittin, gün ortası bu şehirden
Kanat kıran dalgaların bitti coşkusu
Yakamozlar ışık vermez oldu geceme
Unuttular vefâyı, dost bildiğim martılar
Sen gittin, değişti bu şehrin dokusu

Ne zaman açsam kalbimi Marmara'ya
Sulara okuduğun şiirler çarpıyor yüzüme
Okuduğun şiirler yalan mıydı
Belâ mıydı uzaklara söylediğin türküler
Öyle doluyum ki aşkından yana
Bana artık ne derlerse desinler
Gözüme aşkından başkası görünmez

-III-

Değişir mi zaman
Bulunur mu hasretin
Yitik kolyesi
Ve martı sesi
Ve çalı gölgesi
Okuduğun şiirlerle yeniden
Konar mı alnıma sevda bûsesi

Şimdi sensiz bu şehirde
Sürgündür yüreğim
Gelsen leylak
Menekşe kokularıyla
Sular yukarı akar
Ateşler döner güle
Karanfil kokar ırmaklarım