Bu şehir sana aşık Şiiri - Filozof Sosyolog

İstanbulumun gözleri sabahı doğurur,
gecesi yalan söylemez.
Bir bakışıyla yakar,
Bir susuşuyla affeder seni.

Teninde tuz vardır, denizden kalma,
Saçlarında rüzgârın kokusu.
Bir martı çığlığı gibi öper seni uzaktan,
Sonra dalgaların arasına saklanır, utanır belki.

Her sokağı bir hatıra,
Her köşesi bir eski sevgili gibi bekler.
Surlarında vakit,
Kaldırımlarında geçmiş yürür çıplak ayakla.

Onu seviyorsan, sabrın olacak
Çünkü kıskanır seni,
Bazen sarar rüzgârıyla,
Bazen boğar sisleriyle.

Ama ne olursa olsun,
Bir gece olur,
Bir ezanla karışır iç çekişin,
Ve anlarsın:
Sen İstanbul’u değil,
İstanbul seni sevmiştir
Sessizce, tutkulu, kadınca.