Bu şehir, bu sokaklar...

Bu şehir
Bu sokaklar
Aynı insanlar
...

Bir çıkmazdayım
Boğuluyorum
...

Alışkanlıklarım
Ve alışamadıklarım
Terkediliyorum
...

Yetişemediğim zamanın ardında
Yine bensizliğimle baş başayım
Penceremden
Dışarıyı seyrediyorum

Rüzgar
Acı çığlıklar atıyor
Ve senssizliğimi
Yüzüme bir tokat gibi çarpıyor

Ne ağlayabiliyorum
Ne konuşabiliyorum
İşte öylece kalıveriyorum
Bu donukluk
Ölümü özlüyorum
...

Korkuyorum
...

O an
Donukluğumdan sıyrıldığımı farkediyorum
Evet, insanca bir şeyler hissetmeye başlıyorum

Üşüyorum
Titreyen bedenim
Yüreğim

Gözyaşlarım yanaklarımı ıslatıyor
Onlara ellerimle dokunuyorum
Ve başımı kaldırıp gökyüzüne
Karanlıkların ardındaki sabahı diliyorum

26.10.2000/Perşembe