Bu Şehir Boş Kalıyordu Şiiri - Faruk Avşar

Bu Şehir Boş Kalıyordu

Gidişin koskoca şehri boşaltınca
Diyarbakır seni eksik yaşıyordu
sen yokken ben bir hiç kalıyorsam
bu şehir sensiz anlamsız kalıyordu.

Gidişin kalbimin sokaklarını bomboş
sıradan bir çöle dönüştürünce
sana bakınca gülümseyen yüzüm solmuş güle dönüşünce
bu şehir sensiz anlamsız kalıyordu

Gidişin ilk defa zor gelmişti bana
unutmak kolay sanmıştım
arkana bakmadan bensiz veda ettiğin anda
bu şehir sensiz anlamsız kalıyordu.

Gidişin Diyarbakır kadar suskun kalınca
kalbimin sokaklarında esen rüzgar seni fısıldıyordu
mahtaplı gecelerde ansızın karanlık çökünce
bu şehir sensiz anlamsız kalıyordu.

Gidişin gökyüzüne küsen yıldızlar gibi şehrimin üzerine yağınca
her yıldız parlaklığında seni anıyordum
keşke bir daha dönsen ve sımsıkı sarılıp gitme desemde
bu şehir sensiz anlamsız kalıyordu.

Gidişin ölüm gibi olsada keçi burnu hüzün dolu bakışları
kırklar dağın kır direğin kır odalarını yada kırk mevsimin tarihi gibi
seni hatırlatsada Dicle nehri kadar göz yaşım senin için akarken
bu şehir sensiz anlamsız kalıyordu.

Gidişin özlemi tarihin unutulması mümkün olmayan sevdasına dönüşürken
sevgi sözleri söylendiği tüm kitaplarda seni anlatacağını unutuyordun
ve kalbimin tarih kitaplarında anlatılacak konu sen olurken
bu şehir sensiz anlamsız kalıyordu....!