İzmir Bulur Seni Şiiri - Cenk Ulupınar

Bütün şehirler yitirir seni ,
bir İzmir bulur...

Hasta bir gecenin sesinde ,
sıcak bir çorbadan evladır düşün.

Uzanır hasretin boylu boyunca yatağıma.
Ben yarım kalmış bir mevsimin aldananı,
sen ızdırabın yaradanı,
Aşk olsun be...

Aşk olsun dedik oysa aşıklara imrenerek.
İçimizden tramvaylar aktı.
Güzelyalı'da bir meyhanede,
gülen dudaklarının rıhtımından aşk kalktı.
Henüz bilmiyor bizi sokan akrepler,
yıldızımız söndüğünde,
saat kaçtı.

Dargeçit'e düştü yolumuz.
Sağımız biçare , yaralanmış solumuz.
Çingene mahallesinden inledi feryat,
sen de mi gidiyorsun sevgili ?...
Sen de mi, heyhat ?

Kapandı sana giden hicretin yolları,
Efeliği sökmedi Eşrefpaşa 'nın.
Kadifekale'den yuvarlandı ömür,
yüklendi yüreğin ucuna .
Bir vedaya sükun etti yetim yüzlü şarkılar.
Senden geriye,
yalnız onlar kaldılar...

Bütün şehirler unutur seni,
bir İzmir hatırlar...

Ardımızdan çalınan davul sesleri ,
uzanır Çeşme'nin başına.
Alaçatı çatar kaşlarını , yıkılır Ilıca.
Elinin değdiği ne varsa,
sevdan yakar usulca .

Koca çınar ağaçları gölgesini sakınır,
yaprakları ürperir yokluğunda.
Dilim dolanır , aklım şaşırır.
Hangi zulme meyletsem,
hangi cehennemin dibini seçsem,
kader gelir karışır.

Sen kaybolursun tenha bir ayrılıkta,
resmin ıssızca silinir.
Senden arta kalan ne varsa...
bu şehirde ,
acı benden...
Keder benden...
Dert, benden bilinir.