Bu Şehir Şiiri - Ayşe Uçar

sen gittin gideli
köprülerin altından çok sular geçti

....

değişken adımlarına nal çaksa da zaman
yine de hep eskir, geriye atılanlar
değişmeyense yaşlanmış beyinlerin
çorak topraklarında çillenen birkaç anı

.......

lanetli bir kuyu
bu şehir...
geceleri her baktığında ayın gözleri yere çakılır
suyu çekilmiş bedeni küf kokar
nemli dibinin batağında örümcekleri besler
çıyanlara yataklık eder

her giydiği libas ihanet kokar
dökülür eteklerinden bir bir gelincikler
kirli çarıkları kan tutar...

sokakları dar, kaldırım taşları ölü
gölgeler ve fısıltılarının dinletisinde sokak lambaları
tek bacaklı bankın ayağına dolanmış
yarısı yırtık gazete, satılmış sayfasında...
satılık kelimelerinin çoğu firârı
kirli sarı rengine bakmadan
kör bir ışıkta okunmayı bekler

zincirlere vurulmuş kuşları
şakımayı bilmez, kanatlarını çırpamaz
terkedilmiş evlerin ilgisizliğinde gül bahçeleri
yarım kalmış sevgileri anlatır ceviz ağaçları
gökteki selvi boylu bulutlara...

sen gideli
bu şehrin devrilir dağları, yıkılır umutları
bütün canları taş...
unutulmuş bir tepede ağlaşır ruhları

sen
gittin gideli
kin tutan çakalların ulumalarıyla
sindirilmiş beyinlerin gölgesinde
bizler çoktan...
toptan yüzü kurumuş mefta
ey özgürlük! ...

05 /06 /2011
gözüyaşlıbirgündendamlayanlar