Gökyüzü alevlenir, sükut çığlık atarken
Ufukta kanlı gözler pencereme sokulur
Gün yine yavaş yavaş uykusuna yatarken
Gündüzün ak gölgesi gözlerimden yok olur
Bu şehrin akşamları hicranlıdır ezelden
Alaca karanlıklar, emdiğim son tortular...
Kurtarın insanlarım alın beni tez elden
Beynimi kemirecek bu korkutan korkular
Bu şehir gizli düğüm, dolaştığım kördüğüm
Sokakları labirent, karanlık her köşesi
Dolaşıp dolaşıp da her köşede gördüğüm
Et yığını insanlar hepsinin boş neşesi
Aynalar gösterin ki yansısını bu şehrin,
Dostlarım dipsiz hasret nasılmış anlasınlar
Münzevi hayatımı açıklayan bu şerhin
Bir ince nüshasını görüp de ağlasınlar
Kayıt Tarihi : 22.4.2004 01:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!