Bu sandal Şiiri - Önder Volkan Güven

yoklugun vuruyor çaresiz yüregime
bir çocuk gibiyim
olmayışlar la dolu bu beden
gidenlerin ayak izleri ilee bıraktıkları acılarla dolu
bir hayatı taşımaya çalışıyorum
olmayan bir gelecege
yıkılan ve yakılan
bir geçmişten geliyorum
umutlarımın tükendigi
mutluluklarımın rafa kaldırıldıgı
bir geçmişten
nasıl anlatsam bilmiyorum
anlatamamki
cümleler yetmez anlatamam
gittin işte yoksun
yapayalnız bir dünyada
sıgındıgım tek limanımdın
kocaman bir okyanustan gelmiştim
yaralar berelerle
sende iyileşirim diyordum
ama olmadı işte
sende bir yara actın
ve bıraktın beni yapayalnız
kocaman okyanusun ortasında
bu yarayı kaldırramaz
su almaya başladı bu sandal
yakındır batmaya
batsın artık bu sandal
kıyıya cıksa ne olacak
sen olmadıkta sonra istemem ben
hiç bir seyi
yoksun sen olmayacaksın biliyorum
bu sana son veda
seni hep sevdim ben ve sevecegim
elveda beyaz gülüm elveda