Bu sabah ta yalnızlığa uyandım..

Bu sabah da yalnızlığa uyandım,
Eşyalar yerliyerinde öylece sessiz.
Kaçamak bakışlarla arandım etrafı,
Odalar boş, ama,bomboş sizsiz.

Kıvılcımlar yangınlara döndü ruhumda,
Damlalar sel oldu, çağladı işte.
Bir kendimi gördüm, bir de hatıralar
Canlandı baktığım kırık aynada.

Tebessüm et yine ne olur eskisi gibi,
Çat kaşlarını,savur şiddetini inceden
Keşke,keşke herkes yerinde kalsaydı,
Hasretlik ateşi yanmasaydı içimizde

Sabah yürüyüşleri süsleseydi yaşantımızı,
En güzel kavgalardan keyif alsaydık.
Fırtınalar vursa da bizi, elimizde olmadan,
En yakın limana sığınsaydık sıkılmadan.

Gözlerden okusaydık aşkı kederi,
Hiç vermediğim bir demet gülü
Dökseydim tependen aşağılara doğru,
Tutsaydım elinden hiç bırakmadan sıkıca sımsıkıca,
Ve sen ve sen içten gülseydin bakıp ta bana.

Bu sabah yine yalnızlığa uyandım,
Kaldığım yerden hayata başladım.

(İstanbul 15 09 2007)