Bu rezil soytarı Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Hani,
Anlamsızdır anlamsız,
Acımasızdır,
Acı.
Ve ağlayın
Cı
Yirmi yaşında bir gencin anası…
Ağlar,
Toprak ana…
Bakar, kara bulutlara karınca,
Nasıl düştü yuvasına mermi.
Şaşkın ördek, yüzemez suda.
Kapanır alnın açıklığı,
O,
Muzaffer komutan,
Emir verir
Ya
Dudaklarıyla,
Anlamaz yüreği,
Kökü yok olan fidanın ağrısını.
Duymaz kulakları.
Bükülmez
Mi,
İp,
İp
Gelip,
Geçip,
Vururlar toprağa, toprak olanlar,
Güler toprak,
Neden,
Niçin,
Ve
Ben
Benden öte de
Ne var,
Bilinen,
Biliniyor.
Bilinmeyen, bilinecek mi?
Alır.
Alır zaman geç kalmaz,
Zamanı gelince,
Çam devirir gibi devirdiler delikanlıları,
Devrilir onlarında boynu,
Saklanır bir zaman mumyaları,
Tükürür gelen geçen,
Der,
Bu rezil soytarı,
Savaş mı açmıştı insanlara,
İnsanlığı yok etme uğruna.