Bu r Salı Şiiri - Ramazan Çiçekli

kendi kendime senden kaçarım,
ya sana döner,yada gittiğim yeri sen yaparım.
kaç tane sen var ki kaç tane seni sevebilirim.
sonsuzlukta yakalayıveriyor ruhun,
yağan yağmur yol alırken bedeninde,
yokluğuna akar umudum.
dudaklarım uçuklamış dilim kupkuru,
bakışların gözlerine takılı kalmış,
gizli kimliğimle yüz yüzeyim..
başka bedende benlik aramam,
sevginin bunalttığı kararsız boşluklar,
ve bir yitiğin ötesinde
avuçlarımı suya daldırıp
güneşi yakaladığım andı .
önce sen sevdin sonra ben seni
bu bizim sevgi modeli,
dostu buluş Allah ı arayış,
gözyaşlarımda mutluluk var.
geçmiş getirdi bizi bu güne
şu an geleceğe yapılmış bir yatırım.
ölüme yaklaşıyorum adım adım
her günün ayrı akşamı var.
soruların cevabı sana yeter mi ?
bilmem ki mutsuzluğun kaçıncı
yıl dönümünde
yaşlı bir yalnızlık zamansız ecelin akıbeti
ikindi vakti serinliğinde
toprakla buluşturur beni .
dört mevsim ömür sevginde ne yaşadığın
bilinmez,
seven sevdiğinle yol gider.
sözlerime gözlerimi şahit tuttum,
umudumun örtüşü gözlerimi örter.
akşam olsa da zaman dolsa da,
yine sevgim baki kalacak.
kimsesiz kalan gönül mabedim de.
bu acıyı tattıkça kalbim sevdi.ruhum sa mutluluğu
tercih etti.
bir o kadar gördüğüm sevgiden çok farklı
kendimi sevgiyle doldurdum yeniden.
bu ömrümün seferinde kalbim yorgun,
unutmak isterken güvenim yok oluyor dostum.
zamanla bu çekilmez ızdırap sevdiklerimle son bulur.
gün gelir bir kenarda unutulup gideriz,
her güzelliğin yok oluşu gibi.
kelimeler yas tutmuş birde yaşlı yalnızlık,
boş ver unutmak yinede güzel şey.
ben mes'ul um her şeyden,
hiç bir şey mes'ul değil benden.
sen ve ben baş başa bulmamız
zamanın buluşturması,
gök kubbe çökmek üzere üstümüze. 24.10.20.16 rç