Bu Öğüt Şiiri - Kozan Akcalic

Yükü ağır,bağır çağır yürüyor çakıl yolda,
Kimse duymaz,kulaklar olmuş sağır ve zahmetse kahır.
Karnı yarık gibi,kalbi sahte mi,sudan düşmüş çıkmış
Balık gibi,şimdi boylamış,kaldığı yer çukurun dibi.
Delirmiş sanki başı dönüyor dayanacak yer yok.
Savaşın ortasında ama iki tarafta düşman,
Barışın yokluğunda payı var biraz,yalnız pişman.
Masum, yarışın en can alıcı noktası,virajı alamaz,
Şu beş karışın kaldığı yolu tamamlamak zor oldu.
Ama hastalık herkese bulaşınca girişte olanın aynısı,
Bak çıkışıda bulamıyor
Biraz başka bakmalıydı ve
Aşka vardı geldi
Keşke diyemez o yüzden.
Güzden başlasa iyi olur kırmamalı kalbi,
Sözden caymasın,kaymasın ve pot kırmakta yok.
Mutlu olmak için bazen kutlamak gerek.
Butlu değil ki bedeni bir vuruşta yıkılır
Koruyamazsa da olmaz, şanı yerlerde,
Gerilerden gelip çalarlar yârını
Yarını düşünmezsin artık ama boşver sen yine
Evet hep derim bak ileriye.
Unut onu buluttu zaten havada o da
Kuruttu seni yedi bitirdi.
Bulursun yenisini,böyle olacak,gelip geçecek
Böyle geldi böyle bilinecek
Sen uyu ve dinlen şimdi.
Bu öğüt,söğüt kurumadan,meraklanma bitmez.