Gozleri firildak siyah bıyık kaytan
Deyiverin bana dostlar bu ne ayaktir
Yuzu melek gibi icindeki seytan
Soyleyin bana dostlar bu ne uyaktir
Vekalet vermisler insanligimı yiksin
Örümcek ağı ile her eve sarksın
Sanma verdiğin ahtan kurtulacaksın
Soyleyin bana dostlar bu ne uyaktir
Almis eline sazi mahvediyor cazi
Rastı bile mahvetti yaparken kazı
Adına diyor aşık duymayan razı
Soyleyin bana dostlar bu ne uyaktir
Ati alan herkes geçemiyor karşıya
Boğdu notayla herkesi çıkan çarşıya
Yazık musikiye herkes çikarken aya
Soyleyin bana dostlar bu ne uyaktir
Adabı olmalı her terbiyesizin
Edeplisi olmuyor bu tür densizin
Sayende derdi olur duyan dertsizin
Soyleyin bana dostlar bu ne uyaktir
İnsan kendin bilir it gibi ulumaz
Bu denli özgüven kimseye yaramaz
Polis bile bu yüzden hapse atamaz
Soyleyin bana dostlar bu ne uyaktir
Doldum tastim da senin yuzunden
Hic mi utanmazsin ulan ozunden
Bir damla yaş aksın bari gözünden
Soyleyin bana dostlar bu ne uyaktir
Yunus Özerdem
Kayıt Tarihi : 8.6.2020 19:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!